ارائه الگوی مفهومی فرایند کسب بازخور مشتریان در رویکرد مدیریت دانش مشتری

توجه به دانش در عصر دانایی و اقتصاد دانش‌محور از اولویت‌های سازمان‌های امروزی است. یکی از منابع با ارزش برای سازمان دانش از مشتریان است. آن‌چه مدنظر مشتری است و در ذهن او نهفته است نوعی دانش پنهان تلقی می‌شود که اگر هر بنگاهی بخواهد از آنها استفاده کند باید سازوکار مناسب آن را تعبیه کند. بنگاه‌ها برای دستیابی به مزیت رقابتی و عملکرد برتر باید به‌دنبال منابع ارزشمند، کمیاب، دارای قابلیت تحرک اندک، غیرقابل تقلید و غیرقابل جایگزین باشند که دانش چنین منبعی است. ما به دنبال ارائه الگویی مفهومی هستیم که دانش مشتری را به‌عنوان بخشی از دانش بنگاه مدنظر داشته که از تعامل با مشتری حاصل می‌شود: هشت عامل اعتماد به فروشنده و اعتبار او، اعتبار بنگاه، پذیرش مشتری نسبت به فروشنده، بازخور مشتری، دانش از مشتری، آشکارسازی دانش مشتری، پردازش دانش و کاربردی نمودن دانش برای سنجش مدیریت دانش مشتری شناسایی و ارزیابی شدند. به جز فرضیه اثرگذاری اعتبار بنگاه بر پذیرش مشتری مابقی فرضیات تأیید شدند. این پژوهش با بررسی نقطه نظرات مشتریان، فروشندگان و مدیران بنگاه و با استفاده از مدل معادلات ساختاری و نرم‌افزار لیزرل تجزیه و تحلیل شده است. در این زمینه پیشنهاد گردید که بنگاه به وضعیت ظاهر فروشندگان خود توجه کند، به قول‌ها و وعده‌های داده شده به مشتریان به‌موقع عمل کند، فضای گفتگو فیمابین مشتریان و فروشندگان را در نمایندگی‌های فروش فراهم آورد. با برطرف کردن خواسته‌های مشتریان برای آنها ارزش و اهمیت قائل شود، به ویژگی‌های شخصیتی و رفتاری و تخصصی فروشندگان توجه کند و از افراد متخصص که توان بررسی و تفسیر نظرات مشتریان را داشته باشند، در محل نمایندگی‌های خود استفاده نماید.